Mellowing - the process of becoming softer and more developed in a pleasing way.
Naslov Mekšanje upućuje nas na nežnu dimenziju procesa razvijanja, sazrevanja i starenja. Predstava preispituje ograničenja postavljena pred profesionalne igrače - kada telo postaje staro za ples i šta to uopšte znači? Osnovna teza koju koreografija Hristosa Papadopulosa prenosi publici, jeste ideja o nepresušnoj potrebi igrača da se kreativno izrazi kroz pokret, bez obzira na starosnu dob.
Pokret na kojem Papadopulos insistira je s početka minimalistički, dok je akcenat na popunjavanju i kretanju kroz prostor. Tipične faze dramske radnje, zamenjene su gradacijskim intenziviranjem pokreta i muzičkih sekvenci. Od minimalističkog, pokret se širi i dobija svoju potpunu punoću tek u poslednjoj trećini predstave. Zapravo, impuls koji je postojao u telima igrača od prvog koraka, repeticijom je stvorio momentum i mogućnost za oslobođenje od tenzije i iščekivanja, koje se otelotvorava upravo u samom vrhuncu predstave. Mekšanje nam, između ostalog, skreće pažnju i na ideju o neprestanom i nezaustavnom kretanju, kako pojedinačnog čoveka, tako i sveta.
Predstava se vrlo suptilno poigrava sa fokusom publike kroz odnose pojedinačno-kolektivno. Počinje sa akcentom na pojedinačno, kada igrače vidimo kao nepovezanu skupinu individua. Pažnja publike se prenosi sa jednog igrača na drugog, sve dok ne dođe do formiranja grupe. Kroz preispitivanje odnosa pojedinačno-kolektivno, Mekšanje ukazuje na značaj pojedinca u grupi i grupe u životu pojedinca. Impuls nastaje u pojedincu, ali kada se proširi i ujedini u grupi, ostavlja značajniji i vidljiviji trag. Pokret jednog igrača služio je kao podsticaj za druge da se isto kreću, što je na publiku prenelo misao o snazi i značaju pojedinačne ideje u grupi i društvu.
Mekšanje obara s nogu svojim umetničkim izrazom, ali i centralnom idejom: Svako telo može da igra, samo ako ima potrebu da se na taj način izrazi. Restrikcije i norme koje su ranije postojale u plesnoj industriji više ne važe, a mišljenje da je samo mlado telo sposobno da kroz ples izazove estetsko zadovoljstvo publike, pokazalo se kao netačno. Starenje i sazrevanje dovodi do drugačijeg pristupa pokretu, ali ne menja njegovu suštinu, odnosno tendenciju čovekove nutrine da se izrazi kroz kretanje.
