O selekciji
this is my truth, tell me yours još jedno je od predavanja-performansa u programu ovogodišnjeg festivala autorke Jasne Žmak u produkciji Centra za dramsku umjetnost Zagreb (Hrvatska) i organizacija Via negativa i Mesto žensk iz Ljubljane (Slovenija), koje se bavi odnosom prema umetničkom polju sopstvenog stvaranja - dramaturgiji. Ova anksiozna dramaturškinja, sama na sceni, trudi se da savlada sopstveni unutarnji nemir pripovedajući nam hrabro i duhovito o situaciji usled koje je dobila tinitus, ali istovremeno ispitujući teme mizoginije, rada u kulturi i homofobije kako kroz sopstveno autorsko iskustvo, tako i u širem kontekstu izvođačkih umetnosti uopšte.
O predstavi
Pozdrav,
ja sam Jasna i htjela bih te pozvati na svoju predstavu. To je moja prva autorska predstava i dosta sam uzbuđena oko nje.
Naslov predstave je “this is my truth, tell me yours”, što je zapravo citat citata, ali predstava nema veze s tim originalnim citatima, nego je više o nekim mojim istinama.
Jer ja inače radim kao spisateljica i dramaturginja, bavim se time već skoro 15 godina, ali, iskreno, u zadnje vrijeme sam počela razmišljati da se želim početi baviti nečim drugim. Jer mislim da je umjetnost dosta sjebana i jer me umjetnost dosta sjebala.
Ali onda sam napravila ovu predstavu, baš o tome kako me umjetnost sjebala, i zapravo sam shvatila da je to više neki love-hate odnos između mene i umjetnosti. I da mi je i dalje umjetnost često dost ok. (Iako me i dalje često nervira.)
Još neke teme kojima se u predstavi bavim su ženski orgazam, muška masturbacija, umjetnička odgovornost i zujanje u ušima. Spominjem i Konstraktu, Jana Fabrea, Olivera Frljića, Xanax, SPID i Isusa.
Uglavnom, bilo bi mi drago da dođeš na predstavu. (Dolje je i malo službeniji opis koji me producentica zamolila da napišem.)
Vidimo se,
Jasna
this is my truth, tell me yours autorski je projekat dramaturškinje i spisateljice Jasne Žmak u kojem se bavi svojim odnosom prema umetničkom polju preispitujući vlastite i tuđe autorske pozicije, te odgovornost i anksioznost koje one impliciraju. Polazeći od ličnog iskustva iz 2011. godine kada je, kao članica publike na predstavi MandićStroj reditelja Bojana Jablanovca i glumca Marka Mandića, zbog pucnja scenskim pištoljem dobila tinitus i hiperakuziju, Žmak u ovom Žmakstroju istražuje načine na koje umetnost oblikuje stvarnost koju živimo. Iako naizgled nepovezane, teme tinitusa i patrijarhata postaju centralne okosnice ove predstave, koja operiše na granici stand-up nastupa i izvedbenog predavanja. Stajući prvi put na scenu u ulozi izvođačice, Žmak se bavi pitanjima istinitosti i reprezentacije, participativnosti i odgovornosti, provodeći nas kroz vlastita dramaturška i seksualna iskustva postavljajući pritom sebi i publici pitanja o važnosti i smislu umetničke proizvodnje u doba divljeg kapitalizma.
O autorki
Jasna Žmak radi kao spisateljica, dramaturškinja, istraživačica i psihodramatičarka, piše tekstove za izvođenje, prozu, eseje i kritičke tekstove. Docentkinja je na Odseku dramaturgije Akademije dramske umjetnosti u Zagrebu, gde je prethodno i diplomirala, te gde drži kolegijume o izvođačkoj dramaturgiji. Doktorirala je na Doktorskom studiju književnosti, izvedbenih studija, kulture i filma na Filozofskom fakultetu u Zagrebu. Objavila je nekoliko knjiga, između ostalih i Predavanje kao izvedba, izvedba kao predavanje - o proizvodnji znanja u umjetnosti (Leykam International 2019) i One stvari - eseji o ženskoj seksualnosti (Fraktura 2020). Organizovala je i/ili bila mentor više dramaturških i/ili feminističkih i/ili psihodramskih radionica. Bila je predsednica strukovnog udruženja SPID - Savez scenarista i pisaca izvedbenih djela. jasnajasnazmak.net
Iz kritika
„Izvedba uključuje moduse monodrame, izvedbenog predavanja i stojeće komedije, a čitavim trajanjem Žmak ne krije nego prstima prelazi preko dramaturških šavova; utjelovljuje i izvodi ranjivost, otvara teme dinamika moći na svim razinama kazališnog mehanizma, dotičući se eksplicitnog i implicitnog pristanka, autorstva i vlasništva nad vlastitom pričom, rodnih uloga i njihovih proširenja u javnoj i privatnoj sferi, hiper-ne/vidljivosti ženske seksualnosti i auto-seksualnosti. [...] Antielitistički pristup koji Žmak kultivira u svim aspektima svoga rada značajan je kao poražavajuće rijetka estetska-i-politička odluka otvaranja umjetničke i oko-umjetničke angažirane prakse pogledima onkraj posvećenog stručno-profesionalnog unutarnjeg kruga.“
Ana Fazekaš, Novosti
