O selekciji
Želja da se napravi čvrsta istorija završiće se neuspehom autora i koreografa Igora Koruge jedna je od dve predstave iz domaće produkcije u ovogodišnjoj takmičarskoj selekciji. Ovaj rad bavi se kompleksnim pitanjem pozicije savremenog plesa u Srbiji, što je posebno složeno pitanje budući da u našoj zemlji ne postoji institucionalni okvir čuvanja, tj. arhiviranja savremenih plesnih praksi. Kroz saradnju sa šestoro koreografkinja i koreografa, pionira i pionirki modernijih plesnih izraza, koji su doprineli izgradnji prostora za današnju plesnu scenu, Koruga i saradnici skreću pažnju i na nemogućnost pobune i revolucije u periodu ekstremne društvene krize tokom i nakon raspada Jugoslavije. Ova predstava dolazi sa nezavisne scene, što je za Bitef važno u kontekstu podržavanja svakodnevne borbe umetnica i umetnika koji stvaraju u vaninstitucionalnim okvirima, što je, usled loših ranih uslova, takođe svojevrsna vrsta otpora, pobune i nepristajanja.
O predstavi
Polazna želja u kreiranju ove plesne predstave jeste pitanje na koji način arhiviranje plesne umetnosti može biti umetnička praksa? Autorovo istraživanje ove želje odvija se kroz transgeneracijsku kreativnu razmenu sa šest koreografa/reditelja/plesača/izvođača lokalne nezavisne plesne scene: Nelom Antonović, Anđelijom Todorović, Jelenom Jović, Tatjanom Pajović, Borisom Čakširanom i Sanjom Krsmanović Tasić. Ovih šest umetnika zajedno izvođači su predstave, odnosno „arhive u pokretu“ - otelovljujući nedovoljno zabeležene zapise kretanja, doživljaja, sećanja, oralnih istorija iz svojih umetničkih opusa - u trenutku kada ne postoji zvaničan institucionalni okvir arhiviranja lokalne plesne scene. Kroz transgeneracijsko (samo)propitivanje fizičkih, društvenih, emocionalnih, ekonomskih, ideoloških i drugih (uglavnom nevidljivih) ranjivosti iza svog kulturno-umetničkog rada i prakse, preispituju ujedno i taktike, principe, (re)pozicioniranja i kontradiktornosti svoje samoodrživosti kao oblika otpora, kritike i zajedništva u turbulentnim društveno-političkim okolnostima rada i života tokom poslednjih četredeset godina. Šta o svemu tome iz današnje perspektive imaju da kažu (umetnički i lično) Antonović, Todorović, Jović, Pajović, Čakširan i Krsmanović Tasić? Šta nose i kriju njihova tela? Na koje načine se nestalnost arhiviranja jednog vremena i istorije odražava kroz nestalnost samog umetničkog izvođenja (same predstave)? Kako plesna umetnost (nezavisne scene) opstaje kao relevantno društveno, kulturološko i političko sredstvo za reoblikovanje i preoblikovanje društvenog tela? Želja da se napravi čvrsta istorija, sigurno se završava neuspehom. Pitanje je samo za koga?
O autorima
IGOR KORUGA radi kao samostalni umetnik u oblasti scenskih umetnosti (savremeni ples i koreografija). Obrazovanje je stekao iz oblasti antropologije na Filozofskom fakultetu u Beogradu, kao i iz plesnog autorstva na Univerzitetima umetnosti u Berlinu i Amsterdamu. Autor je više plesnih i multimedijalnih radova: Krajolik želje (2023), Zašto ne? (2022), Blizina dodira (2022), Kako objasniti slike muškarcu (2021), Jedan, dva, tri, dođi druže, sa mnom pleši (2021), Lounli plenet (2020), Nema nade (2017), Samo moje (2016) itd. Radi kao saradnik za scenski pokret u pozorišnim predstavama i na filmu, i kao dramaturg u oblasti plesa. Sarađivao je sa brojnim autorima i rediteljima: Tanjom Mandić Rigonat, Jovanom Tomić, Đurđom Tešić, Bojanom Đorđevim, Majom Pelević, Dimitrijem Kokanovim, Olgom Dimitrijević, Isidorom Stanišić… Kao izvođač, nastupao je na scenama raznih pozorišta u Evropi (Dansens Hus Stokholm, Tanckvartije Beč, Leopold muzej Beč, HAU Berlin, Uferstudios Berlin, Kameršpile Minhen, Bitef teatar, Atelje 212 itd.). Kao pedagog radio je u različitim obrazovnim platformama: Stanice Servisa za savremeni ples, Gete instituta, Jugoslovenskog dramskog pozorišta, Instituta za umetničku igru u Beogradu. Član je tima za arhiviranje izvođačkih umetničkih praksi u regionu. Kao istraživač u oblasti teorije izvođačkih umetnosti, pisao je za istaknute regionalne časopise (Maska Ljubljana, Teorija koja hoda Beograd, Kretanja Zagreb itd.). Do sada je bio stipendista programa: Akademie Schloss Solitude, Tanzstipendium gradonačelnika Berlina, DanceWEB, Nomad Dance Academy. Dobitnik je prve nagrade i Nagrade kritike na Festivalu koreografskih minijatura, zatim nagrade 43. Infant festivala i godišnje nagrade Nacionalne organizacije za retke bolesti Srbije (NORBS).
